Waarom het eerst erger wordt!

Zojuist kreeg ik een bericht van een bezorgde moeder.
Het gedrag van haar kind was drastisch toegenomen na de eerste sessie.
Ik geef ouders altijd mee dat ze contact mogen opnemen bij vragen of twijfels, dus ik was blij dat ze dat deed.

Misschien herken je het wel: zodra je kind om hulp vraagt, lijkt de hulpvraag eerst alleen maar groter te worden. Dat kan je overvallen. Je vraagt je misschien af: “Wordt het nu erger?”

Het tegendeel is waar. Dit is een teken dat er beweging komt.

Waarom een hulpvraag groter wordt

Wanneer een kind zich veilig voelt, durft het meer te laten zien. Het probleem was er vaak al langer, maar pas nu komt het naar buiten. Dat is spannend, maar ook waardevol.

👉 Veiligheid geeft ruimte – Pas wanneer er vertrouwen is, durft een kind te laten zien wat er vanbinnen speelt.
👉 Neurobiologisch gezien – Wat eerst werd onderdrukt, komt nu naar boven. Het zenuwstelsel ontspant een beetje, waardoor emoties en gedrag die eerder werden weggedrukt zichtbaar worden.
👉 Verbinding – Door erkenning en aandacht komt niet alleen het fijne, maar ook het lastige naar buiten.

Hoe dat er in de praktijk uit kan zien

Voor ouders kan dit heel heftig aanvoelen, omdat het gedrag van hun kind ineens veel intenser lijkt:

• Angst die ineens woedend lijkt te worden.

• Spanningen die escaleren tot paniekaanvallen.

• Tranen die veranderen in onophoudelijke huilbuien.

• Emoties die je, wat je ook probeert, niet lijkt te kunnen reguleren.

Dat voelt als achteruitgang, maar vaak is het juist een teken dat de emoties die lang waren vastgehouden eindelijk ruimte krijgen. Je kind hoeft die spanning niet meer in te slikken of weg te stoppen.

De rol van ouders 

Tegelijkertijd betekent dit dat er niet alleen iets verandert bij je kind, maar ook bij jou. Gedrag vertelt namelijk altijd iets over de dynamiek met vader en/of moeder. Het kind laat vaak zien wat er in het systeem – het gezin – aan de hand is.

De vergrote hulpvraag wacht dus óók op het groeiproces van ouders.
Dat is niet altijd gemakkelijk. Het kan confronterend zijn om te merken dat gedrag van je kind ook iets spiegelt van jouw eigen emoties, overtuigingen of patronen. En toch ligt daar vaak de sleutel.

Dit vraagt om geduld. Niet alleen met je kind, maar ook met jezelf. Groei gaat stap voor stap.

Wat kun je doen in deze fase?

• Blijf nabij : Je kind hoeft niet gefikst te worden, maar gezien en gedragen. Aanwezigheid en warmte zijn belangrijker dan snelle oplossingen.

• Gun jezelf ruimte : Ook jij mag leren en groeien in dit proces. Het is normaal dat dit tijd kost.

• Wees mild : Voor je kind én voor jezelf. Het is normaal dat de hulpvraag eerst groter lijkt voordat het beter gaat.

Zie het alsof er in een donkere kamer een lamp aangaat. Alles wat je nu ziet, lag er al. Maar doordat het licht aan is, kun je eindelijk zien wat er nodig is. Het lijkt in eerste instantie meer, maar juist omdat het zichtbaar is, kunnen jullie er samen mee aan de slag. Dat is geen achteruitgang, Dat is het begin van groei. 

Heb je dit zelf ook ervaren of herken je iets van je kind in dit verhaal? Weet dat je er niet alleen voor staat. Twijfel of vragen mogen altijd gedeeld worden, juist dat kan lucht geven. Voel je vrij om contact op te nemen, ik denk graag met je mee.