Als de nacht niet meer veilig voelt
Slapen is niet voor ieder kind vanzelfsprekend
Sinds de verhuizing lijkt het slapen moeilijker dan ooit. Wat eerst nog een rustpunt was aan het eind van de dag, is veranderd in een moment vol spanning en verdriet. Waar het bed ooit voelde als een veilige haven, lijkt die nu ineens verdwenen.
Angst bij het slapen komt vaker voor dan we misschien denken. Bij jonge kinderen is het vaak lastig onder woorden te brengen. Ze kunnen nog niet precies zeggen wat ze voelen – maar je ziet het aan hun blik, hun lichaam, hun hele houding. Het lijfje dat zich niet ontspant, het hoofdje dat blijft malen. ‘Ik wil niet slapen’, betekent dan soms eigenlijk: ‘Ik voel me niet veilig’.
De verhuizing bracht verandering. Een ander huis, een nieuwe kamer, onbekende geluiden, andere geuren. Alles is vertrouwd én nieuw tegelijk. En precies dát kan ervoor zorgen dat een kind zich uit balans voelt, vooral wanneer de wereld overdag al veel prikkels vraagt.
Samen zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe vorm van veiligheid. We hebben gekeken naar wat wél werkt. Een vertrouwd bedritueel werd onze basis: elke avond op dezelfde manier. Voorlezen, een zacht nachtlampje, een knuffel die meeging van het oude huis naar het nieuwe. Maar ook: ademhalingsoefeningen, een rustgevende geur op het kussen, zachte muziek – kleine dingen, die grote verschillen maken.
En toen brachten we iets bijzonders binnen: een beetje magie. Geen toverstaf, maar de kracht van verbeelding. Een droomsteen onder het kussen, een denkbeeldige beschermengel op de kamer, een verhaal waarin de held – net als mijn kind – leert dat moed ook bestaat uit zachtjes huilen en tóch blijven proberen.
Elke avond blijft een oefening in loslaten. Niet alles is meteen opgelost. Maar in dat zoeken naar rust ontstaat ook iets moois: verbinding. Want veiligheid zit niet alleen in muren of routines – maar vooral in samen zijn. In het vertrouwen dat, ook als de nacht spannend is, je er niet alleen voor staat.
Reactie plaatsen
Reacties