Angst...
Rond mijn puberteit begonnen mijn angsten grotere vormen aan te nemen. Ik voelde me meer gespannen, begon bepaalde situaties te vermijden en merkte dat ik zo uit het niets overvallen werd door paniekaanvallen.
Lang sprak ik er niet over, ook thuis wist niemand van de eenzame strijd die ik leverde, ik kon het goed verdoezelen met mijn lach en spontaniteit.

Echter de angst groeide in zo'n mate dat ik rond mijn 19e tijdelijk moest stoppen met school. Iets wat nóg meer stress veroorzaakte, want wat betekende dit? Bleef ik zitten? Kon ik thuis werken? Raakte ik mijn vriendinnen kwijt?

Ik had een angststoornis. 
Mijn leven werd 24 uur per dag geregeerd door angst.
Verlammende angst, maar waarvoor eigenlijk?

De ommekeer kwam toen ik als begin twintiger in contact kwam met een ervaringsdeskundige op het gebied van angststoornissen. Zij benoemde niet alleen wat ik ervoer, zij voelde waar ik doorheen ging. En dat alleen al was een enorme steun. Ik was niet gek, ik was niet raar!

Door middel van psycho-educatie ging ik de samenwerking van de hersenen en het lichaam begrijpen. Ik kreeg inzicht in de relatie tussen stresslevels en hyperventilatie en wat dit betekent voor o.a. serotonine aanmaak. Ik leerde de connectie kennen tussen mijn gedachten, gevoelens en gedrag. 
Ik werd mij bewust wat ervoor zorgde dat mijn stresslevels zo hoog waren,  zodat ik bewust andere keuzes kon maken. Ik leerde in het contact met mijn lichaam stress te reguleren zodat de paniek niet meer nodig was. Ik leerde daardoor weer vertrouwen te hebben in mijn lichaam en nam de angst mee als raadgever!

Angst om alleen naar bed te gaan, angst voor zwemles of bang om iemand kwijt te raken iets wat heel normaal is en vaak getriggerd wordt door een heftige ervaring.
Echter bij ongeveer 5 op de 100 kinderen en jongeren in Nederland zorgen de angsten voor belemmering van de ontwikkeling, we spreken dan van een angststoornis. 

Angst is heel persoonlijk en vraagt om maatwerk. Wie ben jij en wat heb jij nodig?